Frank nam de tijd én gaf ons de tijd

Jim (45) krijgt sinds anderhalf jaar hulp van Homerun van Humanitas-DMH. Zijn vriendin, Saskia (50) sinds vier maanden. Samen kwamen ze anderhalf jaar geleden vanuit België naar Nederland, ze bouwden hoge schulden op door een huurachterstand. Saskia had geen verblijfsvergunning, ze hadden geen inkomen en geen zorgverzekering. Ze wonen samen in een chalet op een vakantiepark, maar dromen van een eigen appartement.

Jim:

‘Saskia en ik leerden elkaar via het chatten kennen. Eerst ben ik naar België verhuisd en later zijn we samen vanuit België op de bonnefooi naar Nederland gekomen. We konden tweeënhalve maand in het huis van een vriend wonden, maar we hadden geen uitkering en financieel zaten we moeilijk.

Je kan je niet voorstellen hoe het is als je echt geen uitweg meer ziet. De tranen zijn over mijn pak gelopen. Ik durfde de post op een gegeven moment niet meer open te maken. Ik dacht: wat ik niet zie, dat zie ik niet. En dan kan ik tenminste normaal slapen.’

Maar Frank nam de tijd en gaf ons de tijd, tot het moment dat wij zelf iets willen aanpakken.

Homerun begint rustig aan. Ik ben niet iemand die alles meteen open en bloot gooit. Maar Frank nam de tijd en gaf ons de tijd, tot het moment dat wij zelf iets willen aanpakken. Dan groeit het vertrouwen. Ze zijn er bij Homerun niet op uit om ons leven over te nemen. Frank vraagt gewoon: ga je zelf naar de sociale dienst of zal ik meegaan? Het belangrijkste is nog wel dat ze ons in onze waarde laten. Ze gaan niet de hele tijd in op hoe we in de problemen zijn geraakt, daar wijzen ze ons niet continu op. Ik hoef bij Frank niks achter te houden, want ik weet dat er niks tegen me gebruikt wordt. Ik kan gewoon helemaal mezelf zijn, open en eerlijk.

Frank heeft onze ziekenfonds geregeld, een huisarts, en gezorgd dat we onze medicijnen krijgen. Een tijdje geleden was mijn vader overleden, hij woonde in Tiel en ik kon niet bij de begrafenis zijn. Zelfs bij zulke dingen kan ik Frank bellen. Hij zegt dan: ‘Als je erheen wilt, dan rij ik wel.’ En dat hebben we gedaan. Daardoor heb ik toch afscheid van mijn vader kunnen nemen. Op een gegeven moment hadden we zoveel huisvuil om het huis, dat Homerun de klussendienst heeft geregeld. Die heeft geholpen om al het vuil op te halen en naar de stort te brengen. Dat was echt te gek.

Ik help nu andere mensen met allerlei klusjes, zoals muren behangen. Langzaam kom ik zo van mijn schulden af. Onze droom is een andere woning, een mooi appartement. En dat we dan allebei werken. En gewoon samen zijn. Frank heeft me goed geholpen, maar Saskia is mijn redding. Als ik alleen was geweest, dan had ik allang op straat geleefd. Dat heb ik al eerder gedaan, ik red mezelf wel. Maar voor haar wil ik dat niet.’

We zien de toekomst langzaam weer positiever in.

Saskia:

‘Er is een moment geweest dat we besproken hebben: moeten we dan maar de straat op? De nummers van de dag- en nachtopvang hadden we al in onze telefoons staan. Door de hulp van Homerun is het niet zover komen. We hebben veel hulp gehad bij het IND-traject. Al die brieven en telefoontjes, er moest een advocaat geregeld worden. Daar heeft Frank echt veel in gedaan. Ik wacht nu op mijn identiteitsbewijs, dan kan de zorgverzekering geregeld worden en daarna kan ik werk zoeken. We zien de toekomst langzaam weer positiever in.’

Meer verhalen